Sint-Kruis. (Brugge)
Sint-Kruis
, deel van de Belgische gemeente en stad Brugge, prov. West-Vlaanderen, tot 1971 (13!419 inw.) een zelfstandige gemeente, in de Brugse agglomeratie, op de grens tussen de Zeepolders en Zandig Vlaanderen, aan het Kanaal Brugge–Gent. Het kasteel van Male, met burchttoren uit ca. 1475, meermalen herbouwd en gerestaureerd, was eertijds residentie van de graven van Vlaanderen. Het herbergt nu de kanunnikessen van de Orde van het H. Graf van het Sint-Trudoklooster te Brugge. O.-L.-Vrouw-kapel met beeld van 1680. Schandpaal (18de eeuw).Rondom de abdij van Male.
Hoofdkenmerk van deze wandeling over het Pinksterpad zijn zonder twijfel de vele prachtige dreven, gevormd met eiken, beuken of populieren. Ideaal voor een wandeling op een warme zomerdag.
De startplaats van deze
wandelroute in Sint-Kruis is makkelijk bereikbaar met het openbaar vervoer.
Voor wie de voorkeur geeft aan de eigen twee of vier wielen is er
parkeermogelijkheid in de onmiddelijke omgeving van de Heilige
Kruisverheffingskerk, gebouwd in het midden van de 19de eeuw. In de kerk
zijn een aantal fraaie schilderijen uit de 16de tot 18de eeuw te bewonderen.
De naam van de parochie Sint-Kruis dateert uit de 11de eeuw; de huidige naam is
een vertaling an de toenmalige Latijnse naam.
Wanneer je naast het kerkhof aan de achterzijde van het gebedshuis in de
richting van de Moerkersesteenweg stapt bemerk je een relatief groot aantal
behoorlijke grote grafmonumenten. Een eerste aanwijzing dat in deze Brugse
deelgemeente behoorlijk wat kapitaal zit. Onderweg wordt dat bevestigd
door de talrijke stulpjes van behoorlijke omvang, meestal in een prachtig
natuurlijk kader. Aan de rotonde voorbij de kerk kruis je de
Moerkerksesteenweg. Een paar stappen verder beland je in de Polderstraat.
Let er vooraan rechts op het vele groen dat deel uitmaakt aan de prachtige
Bisschopsdreef. Je stapt verder in de Polderstraat, die overigens ook niet
gespeend is van groen, onder meer in de vorm van hoge hagen met daarachter
verscholen huizen en nog meer groen.
Aan het eerste kruispunt loopt de wandelroute rechtdoor in de voorlopig nog
geasfalteerde Spijkerswegel. Anders dan het verkeersbord aangeeft is deze
dreef met jonge populieren niet doodlopend, toch niet voor wandelaars.
De versmallende Spijkerswegel draait wat naar links en gaat dan weer een eind
rechtuit. Links in de dreef liet Rose Lamote in 1875 het naar haar
genoemde kapelletje bouwen. Het kasteel wat verder gaf zijn naam aan deze
wegel en aan de dreef waarin je ter hoogte van het kasteel naar rechts stapt.
Op het kruispunt van de mooie Spijkersdreef met de Aardenburgseweg volg je deze
laatste naar links, door een landelijke omgeving met enkele hoeves en woningen
in aangepaste stijl.
Na een mooie reeks knotwilgen rechts van de weg sta je op een kruispunt op de
grens met Vivenkapelle (Damme). Rechts wacht je hier de Pijpeweg, een zeer
lange straat, waarin het aangenaam wandelen is tussen dubbele rijen jonge eiken
en daarachter hoofdzakelijk huizen in open bebouwing. Als mens en natuur
zorg blijven dragen voor deze jonge eiken krijgt Sint-Kruis er op termijn weer
een mooie dreef bij.
Aan het eerste kruispunt zonder doodlopende zijstraat wandel je links in de
Brieversweg. Enkele tientallen stappen verder gaat het aan een splitsing
rechts in de Lodewijk van Malestraat. De straat werd genoemd naar Lodewijk
van Vlaanderen, graaf van Vlaanderen, die in 1346 in het wat verder gelegen
kasteel geboren werd.
Als links de muur opduikt die het park van de huidige abdij omgeeft, gaat het
wegdek over in kassei. Links is de eerste ingang van dit groene domein; je
kan een blik werpen op de 16de eeuwse slottoren van het vroegere kasteel.
Op de hoek met de Pelderijnstraat links staat een oude schandpaal, voor het
voormalige schepenhuis van Male, ook wel gekend als Hooghe Huis. Enkele
stappen verder is er de hoofdingang tot de huidige Abdij van Male, ook
Sint-Trudo abdij. Sinds 1954 wonen in deze abdij kanunnikessen van
Sint-Augustinus.
Wandel terug door de Pelderijnstraat, voorbij de schandpaal, rechts ijn de
Lodewijk van Malestraat. Je stapt een eind over hetzelfde traject als
daarstraks, totdat je links in De Linde kan. Voorlopig is er geen linde te
bespeuren. Het is een lange en rechte dreef met prachtige beuken.
Aan het tweede kruispunt vind je rechts de al bijna even groene Puyenbroeklaan.
Bij de T-splitsing met de Brieversweg moet je een kleine 50 meter naar rechts;
daar tref je bij enkele knotwilgen het begin van een wandelpad, dat
hoofdzakelijk langs een bosrand loopt. Het pad brengt je op de
Moerkerksesteenweg: je stapt een eindje naar links en dan moet je rechts in de
dreef die Rooigem heet. De dreef leidt je naar het door water omgeven hof
van Rooigem, een schilderachtig plekje dat evenwel wat meer aandacht van zijn
eigenaar verdient.
De Rooigemdreef leidt je naar de Aardenburgseweg, die je naar links volgt tot je
weer links de Gemene Weideweg Noord vindt. Hoewel de omgeving nog
behoorlijk groen is lijken de huizen hier meer op de voorgrond te willen treden.
Rechts wandel je dan in het pronkstuk van deze wandeling, de Bisschopsdreef,
zonder twijfel de mooiste dreef op je traject. De van een dubbele rij
eiken voorziene dreef dankt haar naam aan het feit dat ze in de 18de eeuw werd
aangelegd in opdracht van een bisschop, mgr. Caïmo. Het einde van deze
dreef betekent ook het einde van deze wandeling; je bereikt immers de plaats
waar Moerkersesteenweg en Polderstraat elkaar raken