Sint-Kruis. (Brugge)

Sint-Kruis, deel van de Belgische gemeente en stad Brugge, prov. West-Vlaanderen, tot 1971 (13!419 inw.) een zelfstandige gemeente, in de Brugse agglomeratie, op de grens tussen de Zeepolders en Zandig Vlaanderen, aan het Kanaal Brugge–Gent. Het kasteel van Male, met burchttoren uit ca. 1475, meermalen herbouwd en gerestaureerd, was eertijds residentie van de graven van Vlaanderen. Het herbergt nu de kanunnikessen van de Orde van het H. Graf van het Sint-Trudoklooster te Brugge. O.-L.-Vrouw-kapel met beeld van 1680. Schandpaal (18de eeuw).

Rondom de abdij van Male.

Hoofdkenmerk van deze wandeling over het Pinksterpad zijn zonder twijfel de vele prachtige dreven, gevormd met eiken, beuken of populieren.  Ideaal voor een wandeling op een warme zomerdag.

De startplaats van deze wandelroute in Sint-Kruis is makkelijk bereikbaar met het openbaar vervoer.  Voor wie de voorkeur geeft aan de eigen twee of vier wielen is er parkeermogelijkheid in de onmiddelijke omgeving van de Heilige Kruisverheffingskerk, gebouwd in het midden van de 19de eeuw.  In de kerk zijn een aantal fraaie schilderijen uit de 16de tot 18de eeuw te bewonderen.  De naam van de parochie Sint-Kruis dateert uit de 11de eeuw; de huidige naam is een vertaling an de toenmalige Latijnse naam.
Wanneer je naast het kerkhof aan de achterzijde van het gebedshuis in de richting van de Moerkersesteenweg stapt bemerk je een relatief groot aantal behoorlijke grote grafmonumenten.  Een eerste aanwijzing dat in deze Brugse deelgemeente behoorlijk wat kapitaal zit.  Onderweg wordt dat bevestigd door de talrijke stulpjes van behoorlijke omvang, meestal in een prachtig natuurlijk kader.  Aan de rotonde voorbij de kerk kruis je de Moerkerksesteenweg.  Een paar stappen verder beland je in de Polderstraat.  Let er vooraan rechts op het vele groen dat deel uitmaakt aan de prachtige Bisschopsdreef.  Je stapt verder in de Polderstraat, die overigens ook niet gespeend is van groen, onder meer in de vorm van hoge hagen met daarachter verscholen huizen en nog meer groen.
Aan het eerste kruispunt loopt de wandelroute rechtdoor in de voorlopig nog geasfalteerde Spijkerswegel.  Anders dan het verkeersbord aangeeft is deze dreef met jonge populieren niet doodlopend, toch niet voor wandelaars.
De versmallende Spijkerswegel draait wat naar links en gaat dan weer een eind rechtuit.   Links in de dreef liet Rose Lamote in 1875 het naar haar genoemde kapelletje bouwen.  Het kasteel wat verder gaf zijn naam aan deze wegel en aan de dreef waarin je ter hoogte van het kasteel naar rechts stapt.  Op het kruispunt van de mooie Spijkersdreef met de Aardenburgseweg volg je deze laatste naar links, door een landelijke omgeving met enkele hoeves en woningen in aangepaste stijl.
Na een mooie reeks knotwilgen rechts van de weg sta je op een kruispunt op de grens met Vivenkapelle (Damme).  Rechts wacht je hier de Pijpeweg, een zeer lange straat, waarin het aangenaam wandelen is tussen dubbele rijen jonge eiken en daarachter hoofdzakelijk huizen in open bebouwing.  Als mens en natuur zorg blijven dragen voor deze jonge eiken krijgt Sint-Kruis er op termijn weer een mooie dreef bij.
Aan het eerste kruispunt zonder doodlopende zijstraat wandel je links in de Brieversweg.   Enkele tientallen stappen verder gaat het aan een splitsing rechts in de Lodewijk van Malestraat.  De straat werd genoemd naar Lodewijk van Vlaanderen, graaf van Vlaanderen, die in 1346 in het wat verder gelegen kasteel geboren werd.
Als links de muur opduikt die het park van de huidige abdij omgeeft, gaat het wegdek over in kassei.  Links is de eerste ingang van dit groene domein; je kan een blik werpen op de 16de eeuwse slottoren van het vroegere kasteel.  Op de hoek met de Pelderijnstraat links staat een oude schandpaal, voor het voormalige schepenhuis van Male, ook wel gekend als Hooghe Huis.  Enkele stappen verder is er de hoofdingang tot de huidige Abdij van Male, ook  Sint-Trudo abdij.  Sinds 1954 wonen in deze abdij kanunnikessen van Sint-Augustinus.
Wandel terug door de Pelderijnstraat, voorbij de schandpaal, rechts ijn de Lodewijk van Malestraat.  Je stapt een eind over hetzelfde traject als daarstraks, totdat je links in De Linde kan.  Voorlopig is er geen linde te bespeuren.  Het is een lange en rechte dreef met prachtige beuken.  Aan het tweede kruispunt vind je rechts de al bijna even groene Puyenbroeklaan.  Bij de T-splitsing met de Brieversweg moet je een kleine 50 meter naar rechts; daar tref je bij enkele knotwilgen het begin van een wandelpad, dat hoofdzakelijk langs een bosrand loopt.  Het pad brengt je op de Moerkerksesteenweg: je stapt een eindje naar links en dan moet je rechts in de dreef die Rooigem heet.  De dreef leidt je naar het door water omgeven hof van Rooigem, een schilderachtig plekje dat evenwel wat meer aandacht van zijn eigenaar verdient.
De Rooigemdreef leidt je naar de Aardenburgseweg, die je naar links volgt tot je weer links de Gemene Weideweg Noord vindt.  Hoewel de omgeving nog behoorlijk groen is lijken de huizen hier meer op de voorgrond te willen treden.  Rechts wandel je dan in het pronkstuk van deze wandeling, de Bisschopsdreef, zonder twijfel de mooiste dreef op je traject.  De van een dubbele rij eiken voorziene dreef dankt haar naam aan het feit dat ze in de 18de eeuw werd aangelegd in opdracht van een bisschop, mgr. Caïmo.  Het einde van deze dreef betekent ook het einde van deze wandeling; je bereikt immers de plaats waar Moerkersesteenweg en Polderstraat elkaar raken