Wie zo dicht bij de Franse grens
is, moet van de gelegenheid gebruik maken om eens over de schreve te gaan.
Vanuit Watou vertrekken een aantal bewegwijzerde wandelingen die ons onder meer
naar het Franse dorpje Houtkerque brengen. De Sint-Antoniuskerk van dat dorpje
is best een ommetje waard. Het Vlaams leeft er voort in de kruiswegopschriften
en het offerblok ter ere van Sint-Antonius. De graflegging in hout is een brok
echte volkskunst. Op het kerkhof staan tal van Vlaamse namen in het marmer
gebeiteld.
De wegwijzers "Frontiére" helpen ons het eigen land terug te vinden.
Een desolaat tolhuisje herinnert aan vervlogen grensdrukte. Zo komen we opnieuw
in Watou aan waar tijdens de kustzomers ook een kunstwandeling word
uitgestippeld, afhankelijk van het aanbod. Die wandeling brengt ons uiteraard
naar diverse tentoonstellingen en kunstprojecten. Een tochtje in het stukje
rechtsonder van onze stafkaart laat ons volop van de natuur genieten.
Restaurant In De Leene is een goed vertrek- en eindpunt.
We nemen rechts de Boescheepseweg en al meteen zien we de Catsberg opdagen. We
stappen nu midden de hoppevelden, de hangende tuinen met het
zogenaamde groene goud.
Na anderhalve kilometer bereiken we het Lyssenthoek Cemetery. Het is een Brits
oorlogskerkhof uit de eerste wereldoorlog. Dat er vlakbij een militair
veldhospitaal was, zal zeker geen verbazing wekken. Daarom kregen ook Duitse
krijgsgevangenen hun laatste rustplaats op het prachtige onderhouden Britse
kerkhof. Welgeteld 10.876 mensen liggen hier begraven. Drie op vier gesneuvelde
soldaten zijn Britten, maar er liggen ook Canadezen, Australiërs, Fransen en
dus Duitsers. Opmerkelijk zijn de graven van drie niet geïdentificeerde
soldaten.
Als we verder wandelen, tekent het Trappistenklooster op de top van de Catsberg
zich scherper af. Twee km. voorbij het Lyssenthoek Cemetery ligt de Franse
grens. Op Frans grondgebied treffen we ‘De Grooten Onze Heer’ aan, een groot
kruisbeeld op een nagebootste calvarieberg. Daar slaan we linksaf in de
Lappestraat en lopen we letterlijk op de landgrens. Rechts ligt Frankrijk, links
België. In het nu lichtjes glooiende landschap ontwaren we in de verte de
West-Vlaamse heuvels.
Door een mozaïek van akkers en weiden, kuieren we verder tot we op de
linkerkant de Lepelaarstraat zien. Op dat moment hebben we bijna zes km. gestapt
en zijn we ruim halfweg de wandeling. Op een T-splitsing draaien we rechts de
Brabantstraat in.
Nu kunt u kiezen:
-Ofwel nemen we even verder weer links in de Dasdreef. Rechts van ons doemen de
beroemde torens van Poperinge op, watertoren inclusief. En als we goed speuren
door de hopperanken, zien we links misschien weer het Lyssenthoek Cemetery. Deze
weg leidt immers weer naar de Boescheepseweg, waar we nu rechts wandelen en weer
richting vertrekpunt stappen.
-Ofwel kunnen we de Brabantstraat verder volgen tot aan de Lenestraat die we
links indraaien en ons naar het vertrekpunt brengt. De wandeling is ongeveer
12km. lang.
hop ,de plantensoort Humulus lupulus uit d
e Hennepfamilie. De plant is in Europa, ook in Nederland en België, inheems en wordt in veel landen als specerijgewas geteeld. In het wild komt hop voor in loofbossen en in heggen op voedselrijke grond. De mannelijke bloemen staan in pluimen (juli–september), de vruchten in eivormige vruchtkegels (hopbellen). De schutbladen van de hopbellen zijn aan hun voet bezet met hars bevattende klieren. De hopbellen worden gebruikt voor de bereiding van bier.